هنگامی که عاشقان چای متوجه شدند که دم کردن نوشیدنی مورد علاقه آنها با چای کیسه ای سریعتر است، برگ های چای را در فیبر آباکا یا گاز قرار دادند. هنگامی که یک دستگاه بسته بندی ویژه در سال 1929 توسط مهندس معروف A. Rumbold اختراع شد، روند ساخت چای کیسه ای به طور قابل توجهی بهبود یافت.
اولین دستگاه تولید چای کیسه ای نمی توانست بیش از 25 چای در یک زمان تولید کند. اما تفکر مهندسی ثابت نشد و قبلاً در سال 1950 همان کیسه چای دو محفظه اختراع شد که در برخی مواقع کیفیت و عطر چای را حفظ می کرد. علیرغم توسعه سریع آن، تنها از سال 1970 بیشترین محبوبیت را به دست آورده است.
آزمایش محتویات کیسه های چای در پایان قرن بیستم آغاز شد. اکنون انواع مکمل ها و مواد گیاهی به چای کلاسیک اضافه شده است. امروزه می توان تعداد زیادی طعم و عطر چای کیسه ای را برشمرد.
مبتکرترین ها سعی می کنند حتی انواع “تخلف ناپذیر” چای چینی مانند Puer یا Oolong را بسته بندی کنند. محتوای چای کیسه ای، کیفیت برگ چای و عطر آن کاملاً به یکپارچگی سازنده و تمایل او به تولید محصولات با کیفیت بالا بستگی دارد.
با این حال، همانطور که بسیاری از مطالعات نشان می‌دهند، چای کیسه‌ای به اندازه چای آزاد بسته‌بندی شده خوب، فواید و طعم زیادی ندارد. امروزه حتی در مارک های نخبه چای و انواع مختلف، افزودن مواد افزودنی طعم دهنده مصنوعی مرسوم است که برای برخی از دوستداران چای مملو از آلرژی یا سایر عواقب ناخوشایند برای سلامتی است.
هنگام نوشیدن چای در دفتر یا در یک پیک نیک، جایی که خلاص شدن از شر برگ های چای و شستن لوازم جانبی چای همیشه راحت نیست، چای کیسه ای هر روز به ما کمک می کند. و بهترین شکل چای کیسه ای چیست؟ – گرد، هرمی، مستطیلی، دو حفره ای یا تزئینی…؟ بیایید به تاریخ نگاه کنیم و سیر تکامل چای کیسه ای را دنبال کنیم. شاید این پاسخ این سوال باشد.
