گل گاوزبان سال 1401 یک گیاه فوق العاده برای داشتن در اطراف باغ است. گل گاوزبان (Borago officinalis) که با نام‌های گل ستاره، بوته زنبور، نان زنبور عسل و بوگلاس نیز شناخته می‌شود، گیاهی دارویی با برگ‌ها و گل‌های خوراکی است. در باغ من، گل گاوزبان و آفتابگردان افتخار این هستند که زنبورهای داغ هستند.
این نه تنها گیاه مورد علاقه زنبورهای عسل است، بلکه زنبورهای بامبل و زنبورهای کوچک و بومی نیز هستند. از زمان روم باستان تا به امروز اهداف بسیاری را دنبال کرده است. پلینی بزرگ معتقد بود که این ماده ضد افسردگی است و مدتها تصور می شد که به قلب شهامت و آرامش می بخشد.
در داستان یکی از پیرزنان آمده است که اگر زنی مقداری گل گاوزبان را در نوشیدنی مرد خوش قول می‌لغزد، به او جرات می‌دهد که خواستگاری کند. زمانی توسط زنبورداران برای افزایش تولید عسل کشت می شد. می تواند باشد و به عنوان یک گیاه زینتی رشد کرده است، اما خوراکی و دارویی نیز هست. می توان گفت گل گاوزبان نوعی ابر گیاه است.
با طعمی قابل مقایسه با خیار، گل گاوزبان کاربردهای مختلفی در آشپزی دارد. البته می توان از برگ ها به عنوان سبز سالاد و از گل ها به عنوان تزیینات خوراکی استفاده کرد، اما اگر از آن جلوگیری کنیم، می توان به انواع مختلف استفاده از گل گاوزبان توهین کرد.
این گیاه را می توان در سوپ، سالاد، لیموناد گل گاوزبان، کوکتل توت فرنگی و گل گاوزبان، کنسرو، ژله گل گاوزبان، سس های مختلف، پخته شده به عنوان سبزی مستقل و یا در دسرها به شکل گل های تازه یا شیرین استفاده کرد.
تعداد کمی.گل گاوزبان طیف گسترده ای از حشرات مفید از جمله زنبورهای کوچک انگلی براکونید، حشرات نابید شکارچی و مگس های شناور را جذب می کند که آفات ناخواسته باغ را می خورند.
این گیاه میزبان توری‌هایی است که تخم‌های خود را روی آن می‌گذارند و تصور می‌شود بو آن کرم شاخ گوجه‌فرنگی را دفع می‌کند. این باعث می شود که گیاه همراه عالی در باغ باشد و همچنین تصور می شود که برای توت فرنگی، کدو حلوایی و گوجه فرنگی مفید است.
